Do you want to say anything to me? [Lotus]

Rustig liep de witte wolf langs het glinsterende water, het geluid van het stromende water drong niet tot zijn oren door, hij was er onderhand al aan gewend geraakt. De zon scheen op zijn witte vacht zodat het oplichtte, als een diamant. Rustig ging Diamond zitten en keek hij naar het water, het bewoog altijd zodat het altijd lekker fris bleef. Hij liet zijn kop zakken en dronk wat water uit het meertje, een heerlijk fris gevoel kwam zijn mond binnen. Zijn oren bewogen toen hij achter zich beweging voelde, al snel rook hij een bekende geur. Hij keek op en liet zijn kop over zijn schouder glijden. "Lotus." Zei hij verrast. Hij draaide zich om en keek haar vragend aan.

Diamond was benieuwd naar wat ze wilde zeggen, haar blik verraadde niks. Het kon werkelijk van alles zijn... Rustig ging de witte wolf zitten, waarschijnlijk zou het niks ergs zijn. Misschien wilde ze gewoon gezellig een praatje maken en was er niemand anders in de buurt. Diamond sloot zijn ogen even, nu was het nog niet zo druk in zijn groep, en of dat zou veranderen wist hij niet. Hij opende zijn ogen weer en keek Lotus opnieuw aan.

De zon stond hoog in de blauwe lucht, een paar heldere witte wolkjes dwarrelden door de lucht heen. De bloemen en bomen stonden op een groen weiland. De bijen, vlinders en andere insecten waren druk bezig om de bloemen te bestuiven. En allerlei soorten vogels brachten eten naar hun jongen, of leerden hun vliegen. Ineens verscheen er een mooie witte wolf. Lotus, zo heette ze. Lotus rende snel door het lange groene gras heen, dat een beetje kietelde aan haar buik. Haar gepluimde staart zwiepte snel heen en weer. Een paar kleine bruine musjes die in een boom zaten vlogen van de schrik weg. De witte wolf voelde hoe ze een beetje moe werd in haar poten, en ze kreeg het warm. Omdat de zon fel scheen. "Ik ben bijna bij de waterval. Ik moet hem spreken! Hij moet er wel zijn!" Dacht de wolf. Ondanks dat Lotus pijn aan haar poten had, en het warm had. Bleef ze toch gewoon doorrennen. Haar poten kwamen steeds hard op de bruine grond. Toen zag Lotus het, niet ver van haar af zag ze de waterval. De witte wolf hoorde zacht het geluid van het stromende water. De wolf vertraagde haar passen. En hijgde hevig. Ze zag ook een andere wolf, een witte wolf. Was het Diamond? Lotus hoopte van wel. want daar was ze wel elke keer naar opzoek. Ze moest het hem vertellen, het moest. Lotus stond nu op een paar stenen, nu was ze bij de watervallen. De witte wolf zag Diamond drinken van het water. En toen merkte hij dat Lotus er was. "Lotus." Zei Diamond verrast. Hij draaide zich om en keek Lotus vragend aan. Ze keek met haar bruine ogen terug. En hijgde zachtjes, nog van het rennen. "Zal ik het nu zeggen? Of niet? Moet ik even wachten?" Dacht de wolf. Ze keek even naar de stenen die op de grond lagen. Toen stapte Lotus naar de kant van het heldere water. Ze zag haar eigen spiegelbeeld erin. Lotus boog haar kop en dronk wat van het koude water. Toen de wolf klaar was met drinken, boog ze haar kop weer recht, en keek vriendelijk naar Diamond. "Oke, Lotus. Je moet er niet te snel mee komen, je moet eerst een praatje maken, en dan het zeggen!" Dacht Lotus in zichzelf. "Hoi, Diamond, alles goed?" Vroeg de wolf vriendelijk aan Diamond.

Lotus had duidelijk hard gerend, ze hijgde. Diamond wachtte totdat ze op adem was gekomen en iets zei. "Hoi, Diamond, alles goed?" Vroeg de wolvin. Diamond keek haar aan en knikte. "Met mij gaat alles prima." Zei hij. Zijn bruine ogen stonden neutraal maar vriendelijk. Lotus was zeker niet de enige witte wolf van de groep, er was er nog een, genaamd Esmee. Even voelde hij zich apart, aangezien hij de enige reu was in de groep... Hij was even in gedachten verzonken, waarom had Lotus eigenlijk zo hard gerend, blijkbaar zocht ze iets, maar wat...?

Diamond keek Lotus weer aan. "Zoek je misschien iets?" Vroeg hij. Hij was wel benieuwd naar waar Lotus mee kwam, misschien zocht ze wel een vriend van haar om met hem kennis te laten maken. Wat het ook was, het zou hopelijk niks kunnen veranderen aan hun vriendschap. Diamond ging rustig liggen, opnieuw sloot hij zijn bruine ogen weer, genietend van het prachtige weer...

"Met mij gaat alles prima." Zei Diamond. Lotus knikte. "Goed om te horen." Zei de witte wolf terug. Ineens kreeg ze gedachtes over vroeger. Lotus zag zichzelf al, toen ze klein was. Lekker spelen met haar broertjes en zusjes. Over de weilanden heen rennen. Nieuwe dingen leren kennen. Lotus weet het nog als de dag van gisteren. Maar toen ging het helaas mis... Lotus haar hele familie werd uitgemoord door een paar andere wolven. Toen zat Lotus verstopt in een struik. Ze zag het gebeuren hoe haar broertjes en zusjes doodgebeten werden, en haar moeder en vader werden gedood. Het was lang stil. Lotus keek even naar de witte wolf, Diamond. Die zat waarschijnlijk ook even aan wat te denken. "Misschien kan ik het nu zeggen, of niet? Ik weet het gewoon niet! Ik moet gewoon wachten op het goede moment, denk ik..." Dacht Lotus. "Zoek je misschien iets?" De witte wolf hoorde de bekende stem van Diamond. Hij ging rustig liggen, en sloot zijn bruine ogen. Lotus lachtte. "Nou, ik zocht deze waterval, ik had hele erge dorst." Loog ze. Je kon aan haar stem horen, als je goed luisterde, dat ze loog. Lotus keek weer naar het heldere water. Een paar kleine visjes zwommen wat in de ronde. De witte wolf zuchtte even. "Dit is het goede moment om het hem te vertellen." Dacht Lotus. Ze draaide zich om naar Diamond. "Euhm... Diamond?" Stamelde Lotus. "Ik moet je wat vertellen."

"Nou, ik zocht deze waterval, ik had hele erge dorst." Zei de witte wolvin. Diamond knikte en keek naar de lucht, het was ook erg warm. Even kwam Diamond in de verleiding om in het water te springen, maar in een natte vacht had hij nu geen zin. "Euhm... Diamond?" Vroeg Lotus. Diamond keek op naar haar. "Ja, Lotus?" Hij keek haar vragend aan. "Ik moet je wat vertellen." Even schoot er een steek door zijn buik, was er iets mis? Werden ze aangevallen? De witte wolf ontspande zich weer en keek Lotus opnieuw aan.

Hij kreeg totaal niet in de gaten wat de wolvin nou wilde zeggen. Ze waren enorm goede vrienden, maar slechts een paar keer konden Lotus' ogen haar gevoelens verraden. Dat was nu dus totaal niet het geval. Even kreeg de witte wolf het gevoel dat er echt iets mis was, maar dat trok al gauw weer weg. Het leven was vredig, nu dan nog. Er waren nog niet veel groepen in het bos en zo bleef het rustig. The Blue Owls stonden nu nog neutraal tegenover SkullCrackers.

NOG FLUTTER! xD

Lotus zwiepte zenuwachtig met haar staart. Nu moest ze het vertellen. Nu moet de witte wolf vertellen dat ze eigenlijk al altijd een oogje had op Diamond. Al vanaf het begin, toen Lotus in de groep was. Ze wou het al altijd vertellen, maar haar verlegenheid liet dat niet toe, altijd als ze het wou vertellen, haakte ze af. Maar nu was Lotus het zat om het niet te vertellen. Ze keek Diamond met een verlegen blik aan. Dit is het moment dat Lotus het moet zeggen. "Oke, Diamond. Ik durfde dit nooit, en ook nooit tegen jou te vertellen. Of tegen iemand anders, Maar nu vertel ik het, en alsjeblieft, word niet boos of zo op mij, ofzo. Alsjeblieft." Zei Lotus met een zacht, verlegen stemmetje. "I-ik ben verliefd op jou! H-heel lang al. I-ik was het al toen ik in deze groep kwam." Stotterde de witte wolf zacht. Eindelijk was het eruit, eindelijk was het eruit. Lotus had het al zolang verzwegen, ze had het tegen niemand verteld. Ze draaide zich om en keek naar de blauwe lucht, waar een paar witte wolkjes ronddwarreleden. Lotus voelde zich nu zo opgelucht. Alsof er een grote wond dicht was gegroeid, zeg maar. De witte wolf wist totaal niet hoe Diamond zou reageren, maar het boeide haar niks. Lotus' ogen richtten zich op een klein vogeltje, waarschijnlijk een koolmeesje. Die zat te drinken uit het heldere water van de waterval. Lotus keek met haar bruine ogen naar Diamond, en wachtte gespannen af wat hij nou zou zeggen...

Nu verraadde Lotus' ogen wel iets, ze zat met iets. Maar met wat? "Oke, Diamond. Ik durfde dit nooit, en ook nooit tegen jou te vertellen. Of tegen iemand anders, Maar nu vertel ik het, en alsjeblieft, word niet boos of zo op mij, ofzo. Alsjeblieft." Begon Lotus zacht. Diamond keek haar aan, afwachtend naar wat ze wilde zeggen. Hij werd nu wel heel nieuwsgierig en zenuwachtig door haar toon. "I-ik ben verliefd op jou! H-heel lang al. I-ik was het al toen ik in deze groep kwam." Verklaarde de witte wolvin zacht. Diamond keek verrast, er kwam werkelijk geen woord uit zijn mond. Ineens was het stil, alsof elk dier in het bos zijn adem inhield, afwachtend voor wat hij zou zeggen.

Uit zenuwachtigheid was Diamond gaan zitten. Hij keek nog steeds verrast naar Lotus. Eindelijk kon hij wat woorden uit zijn mond geperst krijgen. "Eeeh..." Begon hij stil. Nog steeds was het stil rondom hen. "Lotus..." Begon hij weer zacht. Hij keek haar aan alsof ze hem zojuist had verteld dat ze eigenlijk een reu was, was dat maar zo... Dat had een hoop dingen goed gemaakt...